Farklı diyarlarda akan iki ırmağız sanki, tüm topladıkları çakıltaşlarını, kumu, yosunu diğerininkine katmak için, aynı denize dökülmek için durmadan akan iki ırmak... Nerelerden geçersek geçelim, tüm biriktirdiklerimizi birleştirip derya, umman olucaz sonunda. Nerede başlarsak başlayalım, hep birbirimizde biticez.

Duydum ki öfkelenmiş suların bensiz, hırçın dalgalara dönüşmüş. Korkma, yine birlikte dönücez denize, hep öyle yapmadık mı? Geçtiğim yerlerden senin için getirdiğim hikayeleri anlatıcam, yine alıcam seni serin sularıma, sevicem hırçın dalgalarını tek tek, hepsine sakinliği hatırlatıcam, huzuru. "Gürül gürül gel bana ama öfkeyle değil, coşkuyla..." diycem.

Ve her kavuşma bitiminde , ayrılık değil, seninle buluşmanın başlangıcı demek olan bir yola düşücem.

E.C.