Antoine De Saint'in meşhur Küçük Prens'i başucu kitaplarımdan biridir, her okuyuşunuzda bambaşka şeyler bulursunuz kitapta, ayna gibidir bir nevi, her yaşınızda farklı şeyler gösterir,farklı yorumlar yaptırır kitaba, kendinize, hayata dair.Harper Lee'nin Bülbülü Öldürmek kitabı da mükemmeldir bu konuda, sanki "Baba, hayat nasıl bir şey, adalet nedir?" diye sormuşsunuz da, onun cevabını vermiş yazar babacan bir tavırla.
Richard Bach'ın Martı Jonathan Livingston'ını okuduğunuzda, öyle bütünleşirsiniz ki o sevimli martıyla, rüzgarı yüzünüzde hissedersiniz, gerçekten uçma denemeleri yapıyormuşsunuz gibi. Gerçek bir yol göstericidir, sanki en zor zamanlarınızda gelip "Korkma, uçmak istiyor musun, o halde özgürsün." diye fısıldayacakmış gibi...
Vee Forrest Carter, Küçük Ağaç'ın Eğitimi, adı üzerinde, hayat akademisi gibi kitaptır, anne-babası ölen bir çocuğun, kızılderili olan anneanne ve büyükbabasıyla yaşamaya başlamasını ve kızılderili yaşamını tanımasını anlatır.
Bahsettiğim kitapların hiçbiri çocuk kitabı değildir.Her kelimelerinin altında binlerce anlam gizleyen, kripteks kıvamında kitaplardır:) Bahsedilmesi gereken sayısız kitap var aslında ama minimum malzemeyle maksimum gereksinimi karşılamak için bu kitaplar mükemmel seçim olur bence. Konsantre meyve suyu gibi her biri, sulandırıp sulandırıp içiniz, şeker bal şifa olsun, yarasın efem:)
Dip not: Bu yazıyı, kitaplarımı eskidiklerinde, yırtıldıklarında tamir edeceğine, ciltleyeceğine söz veren kocaman yürekliye ithaf ediyorum:)
