Senden sonra içimdeki kocaman, turuncu sevgiyi nereye sığdıracağımı bilemedim... Gökyüzüne, yıldızlara sürdüm önce; bi dilim ekmeğe bal sürer gibi, uçurtmalarda uçurdum sonra... Irmaklardan akıtıp denizlere karıştırdım, Güneş'e kattım; Dünya'yı daha çok ısıtsın diye, rüzgara verdim; durmadı, deli deli esti. Yağmurla tarlalara, ekinlere yağdırdım; sevgimi biçti, un yaptı çiftçi , sonra ekmek oldu fırıncının ellerinde. Paha biçemedi fırıncı, hem gönülleri, hem karınları doysun diye fakire fukaraya dağıttı dua karşılığı. Fakir fukara evine gelen Tanrı misafirine ikram etti yemeğin yanında, Tanrı misafiri gittiği her yerde o ekmeğin tadını anlattı, dünyayı dolaştı, dillere destan oldu sevgim. Baktım hala bitmemiş yüreğimdekiler, bi saksıya diktim birazını; turuncu menekşe olup açtı, kelebeklere verdim; diyar diyar uçtu, şarkı yaptım sevgimden; bi yakışıklı ıslıkla çaldı sevgilisinin penceresinin altında, aşçıya verdim; mis kokulu bi çorba yaptı, sonra bi baktım 62'den tavşan olmuş sevgimin birazı, birazı yollara karışmış, sevdiğine giden yolcuya yoldaş olmuş, boya yaptım bi kısmından; turuncu kalplere boyadı çocuklar duvarları içimdekilerle. Sevgimin en güzel yerini bulutlara sakladım, kar olup yağıcak bu kış turuncu turuncu:) Ama hala öyle çok seviyorum ki seni, bilmiyorum nereye sığdırıcam içimde kalanları...